zaterdag 30 mei 2015

Reisverslag Noord-Amerika 2015: dag 6

6 mei 2015: Montréal --> Toronto

Voor vandaag staat er een lange rit op het programma. We zullen eerst naar de Canadese hoofdstad Ottawa rijden en daarna gaan we door naar Toronto.

Zoals gewoonlijk ben ik weer vroeg wakker. Deze keer komt het vooral door geluiden uit de kamer naast me: het is net alsof er iemand stikt… Later begrijp ik dat het het geluid is dat de douche maakt bij het aanzetten…

Nadat ik mijn koffer weer ingepakt heb, zoek ik nog even contact met Nederland, waarna ik naar de bus ga. Vanwege de lange rit is het de bedoeling dat we al om half acht vertrekken. Natuurlijk wordt dat iets later, maar dan zijn we op weg naar Ottawa! We rijden langs het China Town gedeelte van Montréal, passeren nogmaals het conventiecentrum en gaan dan richting de 720, die overgaat in de 20 snelweg.

Ondanks het vroege vertrek komen we midden in de ochtendspits terecht. Terwijl de chauffeur door probeert te rijden, praat ik met onze reisleidster, die me vertelt dat onze groep voor het tweede deel van de reis maar uit negentien mensen zal bestaan… Onze bus heeft stoelen voor 56 personen, dus dat betekent dat we meer dan genoeg ruimte zullen hebben (al mogen we nu al niet klagen met slechts 27 mensen in de bus!).

De file lost langzaam op en we rijden langs het vliegveld van Montréal, waarbij er een vliegtuig vlak over de weg vliegt. Iets verderop slaan we af naar de 40 snelweg, die ons naar Ottawa zal leiden. Langs de weg zien we veel bossen en hier en daar wat heuvels.

Rond kwart voor negen, als we een uur en een kwartier onderweg zijn, steken we de grens tussen Ontario en Québec over: we zijn nu in de provincie Ontario. Mijn eerste indruk van de provincie is dat de wegen niet al te best zijn, aangezien de bus lekker over de weg hobbelt…

Tegen kwart voor tien zien we meer gebouwen in de verte, wat betekent dat we in de buurt van Ottawa komen. We komen nog heel even in de file terecht, maar rond tien uur stoppen we dan eindelijk bij het parlementsgebouw van de hoofdstad van Canada. Hier mogen we even rondkijken. Een aantal mensen van de groep lopen terug in de hoop nog net iets te zien van de wisseling van de wacht, maar de meesten lopen – net als ik – richting het parlementsgebouw.

Het parlementsgebouw van Ottawa

Voor het parlementsgebouw brandt een vlam in een soort fontein. Het is de Centennial Flame, aangestoken op Oudjaarsavond 1967 door minister Lester B. Pearson. De vlam werd aangestoken om te vieren dat de Confederatie Canada destijds 100 jaar bestond. De Confederatie Canada werd namelijk op 1 juli 1867 opgericht toen drie Britse koloniën vier nieuwe Canadese provincies vormden (Ontario, Québec, New Brunswick en Nova Scotia).

De Centennial Flame

Op het grasveld voor het parlementsgebouw zit een grote groep mensen te mediteren. Het lijkt alsof ze gewoon heel rustig buiten yoga aan het beoefenen zijn, maar het blijkt dat ze bezig zijn met een actie: ze willen aandacht vragen voor de bedenker van hun geestelijke stroming. Hij wordt namelijk vastgehouden in de gevangenis en gemarteld.

Mediteren als actie om aandacht te vragen

Ik loop verder richting het parlementsgebouw, maar omdat er aan het gebouw gewerkt wordt, is het niet mogelijk er helemaal omheen te lopen. Wel is er aan de achterkant een prachtig uitzicht over de rivier Outaouais (de Ottawa rivier), die de grens vormt tussen de provincies Ontario en Québec.

Uitzicht over de rivier Outaouais

Omdat het bijna tijd is om verder te gaan, loop ik terug richting de bus. De bus staat langs de straat voor het parlementsgebouw geparkeerd, Wellington Street. Een straatnaambordje met de naam van de straat in zowel het Engels als het Frans valt mij op, net zoals de vlaggen aan de lantaarnpalen. Op elke vlag staat de naam van één van de Canadese provincies met daaronder een bloem. Elke provincie heeft een afbeelding van een andere bloem. Ik vraag het na bij onze reisleidster, maar volgens haar hebben de bloemen verder geen symbolische betekenis.

Een van de vlaggen langs Wellington Street, deze is voor de provincie Yukon

Als iedereen weer bij de bus is, vertrekken we. Gewoon omdat het kan, rijden we over een brug over de rivier Outaouais, zodat we heel even terug zijn in de provincie Québec. Even verderop rijden we over een andere brug opnieuw over de rivier en zijn we alweer terug in Ontario. De bus brengt ons vervolgens naar de Byward Market, een gedeelte van de stad met heel veel winkeltjes en restaurantjes. Hier mogen we een uur rondlopen en kunnen we eventueel een broodje kopen voor onderweg.

Een overdekt gedeelte van Byward Market

Doordat de Byward Market een vierkant is, is het moeilijk om te verdwalen. Ik loop op mijn gemak rond, bekijk wat winkeltjes en bewonder de plaatselijke souvenirs bij de marktkraampjes. Na een uur heb ik het echter wel gezien en ben ik blij dat we weer verder rijden.

Onze volgende stop zal zijn bij het plaatsje Rockport. We rijden over de 417 snelweg en slaan dan af naar de 416, de Veterans Memorial Highway. Deze weg volgen we tot aan de 401 snelweg, die langs de Saint Lawrence rivier ligt. Hierdoor zien we steeds vaker prachtige meren langs de weg met kleine eilandjes. Het gebied waar we nu doorheen rijden, wordt overigens ook het gebied van de 1000 eilanden genoemd.

Uitzicht vanuit de bus op het gebied van de 1000 eilanden

Uiteindelijk stoppen we in Rockport, waar er voor de mensen die zich opgegeven hebben een excursie is per boot. Ik hoor ook bij deze groep en krijg van de reisleidster een blauwe ketting met een pasje om mee aan boord te mogen. Ik heb er nu al zin in, want het is ontzettend mooi weer en het uitzicht is al prachtig.

De Saint Lawrence rivier, nog vanaf de kant

Om twee uur vertrekt de boot. Omdat de rivier de grens vormt tussen Canada en de Verenigde Staten varen we al snel op niet-Canadees water. Een klein bruggetje tussen twee eilandjes die we passeren, blijkt de kortste verbinding tussen Canada en de Verenigde Staten te zijn.

De kortste verbinding tussen Canada en de Verenigde Staten

Terwijl de kapitein in het Engels, Frans én Nederlands “vertelt” over het gebied (een van te voren opgenomen bandje dat afgespeeld wordt), varen we over prachtig helder water in het zonnetje. We komen onder andere langs een hartvormig eilandje, Heart Island, met een kasteel erop. Het blijkt het Bolt Castle te zijn, een verjaardagscadeau van meneer Bolt voor mevrouw Bolt. Nadat er vier jaar aan gewerkt was en het bouwen al tweeëneenhalf miljoen had gekost, overleed mevrouw Bolt plotseling. Meneer Bolt kwam daarna nog wel naar het gebied van de 1000 eilanden, maar is nooit meer teruggegaan naar Heart Island.

Bolt Castle op Heart Island

We varen om het eiland heen en keren terug naar Rockport. Daar kunnen we nog even rondkijken in de souvenirwinkel, die er uiteraard is, voor we verder gaan richting Toronto. Het eerste bord dat we tegenkomen langs de kant van de weg geeft aan dat het nog bijna driehonderd kilometer rijden is vanaf nu.

De souvenirwinkel van Rockport

Het eerste gedeelte van die driehonderd kilometer kunnen we vlot afleggen, maar daarna komen we in een korte file door wegwerkzaamheden. Of, nou ja, wegwerkzaamheden… Een van de mannen met een oranje hesje aan staat op zijn gemak zijn telefoon te bekijken, terwijl hij rustig op een schep leunt. Of je dat nu werken mag noemen?

Als de file oplost, rijden we weer verder over de 401 snelweg. Tegen vijf uur maken we een stop bij een wegrestaurant in de buurt van Trenton. Het is een mooi overdekt gebouw met heel veel toiletten, maar de prijzen voor eten en drinken blijken belachelijk hoog te zijn. Ik sta dan ook heel snel weer buiten!

De bedoeling was dat we maar een korte stop zouden maken, maar omdat iedereen lekker buiten in het zonnetje staat te genieten, rijden we pas na een halfuur verder. De verwachting is dat we nog zo’n twee uur in de bus moeten zitten voor we in Toronto zijn. Dat betekent dat we tegen die tijd zo’n twaalf uur op pad zijn geweest, want we vertrokken vanochtend iets over half acht uit Montréal.

Het landschap biedt gelukkig af en toe afleiding. We passeren een groot meer, een ranch met wat paarden en een grote nagemaakte appel met een lachend gezicht als reclame voor een winkel. Het landschap wordt ook steeds groener en af en toe zien we velden met schapen.

Rond tien voor zeven zien we eindelijk de skyline van Toronto in de verte. Uiteraard hebben we het ‘geluk’ om nog een stukje van de avondspits mee te pakken voor we in de stad zijn. De andere bus rijdt eerst nog een rondje door het gebied rondom het hotel, dus moet onze bus volgen, terwijl de meeste mensen het wel mooi geweest vinden voor vandaag.

De eerste blik op Toronto

Uiteindelijk zijn we dan toch bij ons hotel. Iedereen haast zich naar de liften, gelukkig zijn er vandaag drie in plaats van één!
Ik breng mijn koffer naar mijn kamer op de negende verdieping en haast me dan weer terug naar beneden, hopend de drukte van naar beneden gaande mensen voor te zijn. Dit lukt me en ik loop naar het winkelcentrum vlakbij het hotel. Op de tweede verdieping zitten verschillende restaurants bij elkaar met tafels en stoelen in het midden, een food court. Ik kijk even rond op zoek naar iets vegetarisch en kies uiteindelijk simpel voor pasta met kaas.

Het winkelcentrum in de buurt van het hotel

Na het eten ga ik nog even naar de begane grond van het winkelcentrum, waar een Starbucks zit met gratis Internet (het hotel biedt geen Internet op de kamer aan deze keer). Vreemd genoeg staan er geen stoelen, dus ben ik gedwongen mijn mailtje voor het thuisfront al staande te typen en versturen. Daarna loop ik terug naar het hotel om lekker te gaan slapen na deze lange, vermoeiende dag. Hoewel… lekker? Mijn dekbed blijkt ondersteboven op het bed te liggen en is versierd met gaatjes en vlekken… Ik probeer er niet te veel aan te denken en zoek een schoon stukje dekbed op om onder te liggen. Welterusten, slaap lekker?

Morgen gaat de reis weer verder, dan zullen we naar de Niagara Falls gaan – iets waar ik erg naar uitkijk.


Tot morgen!

Lees verder: Dag 7 (Toronto --> Niagara Falls)



1 opmerking:

  1. Sonja: Wat een lange tocht, maar jullie hebben wel veel mooie dingen onderweg gezien.

    BeantwoordenVerwijderen