Dinsdag
12 juli 2022
Afgelopen mei hebben we voor het eerst
gevlogen met ons zoontje van toen veertien maanden. Hoewel hij heel lief is
geweest, zijn we toch blij dat we deze zomer gewoon lekker met eigen auto op
pad gaan. Vorig jaar zijn we nog voorzichtig in Nederland gebleven, nu gaan we
iets verder: Luxemburg en aansluitend nog een paar dagen Disneyland Parijs met
mijn ouders.
Na de gebruikelijke chaos en stress van de
laatste dingen inpakken, de auto inladen en alles checken, rijden we rond kwart
over elf thuis weg. We volgen de snelweg, waar het op z’n Nederlands druk en
onrustig rijden is. Bij Eindhoven hebben we heel even file, maar na een paar
minuutjes rijdt het weer vlot door.
Klaar voor vertrek!
Voorbij Eindhoven stoppen we even voor de
lunch. Ook moet ons meneertje natuurlijk even verschoond worden. Ik betaal
netjes voor het toilet (70 cent, waarmee je vervolgens 50 cent korting krijgt
in de winkel… ja, ja…) om er vervolgens achter te komen dat ik eerst een
medewerker moet vragen om de deur te openen! Dus ik weer terug door het
poortje, maar gelukkig hoef ik niet opnieuw te betalen. De medewerker wil
eigenlijk de autosleutel als borg voor de sleutel van de verschoonruimte, maar
gelukkig heeft mijn man die en hoef ik niet te liegen als ik zeg dat ik hem niet heb (wat
ik anders wel gedaan zou hebben, want wie geeft er nu een autosleutel als
borg?).
Lunchtijd!
Als onze dreumes verschoond is, en ik de
sleutel weer netjes teruggebracht heb, gaan we verder. Zoonlief valt na een
ruim halfuur rijden in slaap en komt slapend om iets over tweeën België binnen.
De weg valt op zich mee, al is er even een rare situatie met allerlei wegen die
links en rechts samenkomen en weer splitsingen hebben.
Rond kwart over drie rijden we via een
provinciale weg Luxemburg binnen. Vrij snel daarna stoppen we bij een
tankstation voor een fruithapje voor meneer en een toiletbezoek. Het is een
zeer pittoresk stopplaatsje (ahum…) vlak naast een bouwterrein.
De 'mooie' stopplaats...
Als het fruit op is, rijden we snel verder.
Het is qua aantal kilometers niet ver meer, maar we rijden via allerlei dorpjes
en de snelheid varieert sterk van twee kilometer 110 mogen rijden, dan weer 90,
dan weer 70 en dan weer een volgend dorpje met rotondes.
Tien minuten voor aankomst is de weg ineens
geblokkeerd door de brandweer. We proberen een alternatieve route te vinden,
maar besluiten het dan te vragen aan de mensen die bij de wegblokkade staan. We
worden via een bospaadje gestuurd waar auto’s eigenlijk niet mogen komen en
krijgen een toeter van een plaatselijke rijder als we twijfelen om er wel of
niet in te gaan. Als we er weer uit komen, botst er nog bijna een auto op de
voorkant, die een gevaarlijke inhaalmanoeuvre doet bij een stilstaande
vrachtwagen in de file. Pff, zoveel kilometer geen problemen en dan dit!
We bereiken uiteindelijk veilig de camping
waar we zullen verblijven. Ik ga inchecken, waarbij ik nog een aardig bedrag
mag betalen aan schoonmaak en belasting. Voor de zekerheid vraag ik naar het
babybedje, maar dat zou al in de stacaravan staan. Ik krijg nog een plattegrond
en de code van het hek en dan kunnen we met de auto naar de stacaravan, want we
mogen voor de deur parkeren.
De stacaravan met parkeerplaats voor de deur
Kent u de musical Come from away? Deze gaat
over het dorpje Gander in Canada, waar op 9/11 opeens 38 vliegtuigen moeten
landen die de VS niet in mogen. De inwoners helpen de 7000 gestrande passagiers
met van alles. In de musical zit een scène (vanaf 7.50) waarin een man spullen uit de
supermarkt haalt, ze brengt en dan te horen krijgt dat hij nog iets vergeten
is. “Dus ik weer terug naar de supermarkt…” Deze scène leek bij ons ook een
beetje af te spelen:
We komen aan en er blijkt geen babybedje of
-stoel te zijn. Dus ik weer terug naar de receptie met zoonlief om dit te
vragen. Gelukkig wordt het snel gebracht, alleen blijkt er geen matrasje bij te zitten
en ondertussen heeft mijn man last van een steekvlam bij het koken.
Dus wij na het eten weer terug naar de
receptie om te vragen voor een matrasje en het fornuis. Het zou geregeld
worden, maar er wordt alleen nog een verstevigingsplank van het campingbedje
gebracht. Dan maar kussens eronder en extra lakens eromheen om het zachter te
maken. Meneer naar bed en aan de afwas! Alleen… geen warm water!
Dus manlief weer terug naar de receptie om een
melding te maken... Gelukkig kan het opgelost worden en kan de afwas alsnog gedaan
worden.
Inmiddels ligt ons zoontje op bed, al blijft hij
nog wat onrustig met in slaap komen. Manlief doet de afwas en ik ruim alles
zoveel mogelijk op met behulp van zeer weinig bergruimte om morgen maar
zo rustig mogelijk aan de dag te kunnen beginnen.
Alles bij elkaar was het toch een
energievragende eerste dag van de vakantie. We hopen dat we morgen lekker
kunnen gaan genieten van de prachtige omgeving en het lekkere weer!
Tot morgen!
Lees verder: Dag 2
Geen opmerkingen:
Een reactie posten