Zaterdag 26 juli 2025
Nadat we gisteren naar Zuid-Duitsland zijn gereden, gaan we vandaag verder naar onze eindbestemming in Italië: camping Hu Altomincio Village in Salionze. Er is slecht weer voorspeld, dus we willen zo vroeg mogelijk vertrekken. Helaas hebben we een onrustige nacht gehad en wordt het hele dorp om zes uur ’s ochtends uit bed gebeierd door de kerkklokken, dus we zijn nog niet heel fris als we om half acht aan het inbegrepen ontbijt schuiven. Het ontbijt is echter echt uitstekend, waardoor we snel opknappen. Vervolgens pakken we alles weer in, sjouwen de bagage de trap af en laden de auto in.
Nadat we gisteren naar Zuid-Duitsland zijn gereden, gaan we vandaag verder naar onze eindbestemming in Italië: camping Hu Altomincio Village in Salionze. Er is slecht weer voorspeld, dus we willen zo vroeg mogelijk vertrekken. Helaas hebben we een onrustige nacht gehad en wordt het hele dorp om zes uur ’s ochtends uit bed gebeierd door de kerkklokken, dus we zijn nog niet heel fris als we om half acht aan het inbegrepen ontbijt schuiven. Het ontbijt is echter echt uitstekend, waardoor we snel opknappen. Vervolgens pakken we alles weer in, sjouwen de bagage de trap af en laden de auto in.
Er is een uitgebreid ontbijtbuffet met verschillende broodjes, eieren, fruit en soorten beleg.
Iets voor negenen vertrekken we. Ergens vinden we het jammer, want het was een prima hotel, best een schattig dorpje en het ontbijt was echt heel goed. Het enige aandachtspunt is dat je de toeristenbelasting contant moet betalen. Mocht je hier ooit gaan overnachten, hou dat dus in de gaten.
We rijden het dorp uit,
komen op de snelweg en steken al vrij snel – in de stromende regen – de grens
naar Oostenrijk over. Via allerlei bergpassen komen we bij de stad Innsbruck.
De regen gaat langzaam steeds meer over in miezer en als we uiteindelijk de Brennerpas bereiken, wordt de lucht zelfs wat lichter.
In de stromende regen Oostenrijk in...
... maar langzaam wordt het droger en iets lichter!
Het bekende liedje ‘Met de vlam in de pijp scheur ik door de Brennerpas' gaat voor ons niet zo op: op het grootste deel van de route is de snelheid beperkt en regelmatig staan we stil of rijden we niet harder dan dertig kilometer per uur. Pas rond half vijf bereiken we de afslag van de snelweg die we moeten hebben en kunnen we aan het laatste stuk naar de camping beginnen. Daar komen we om vijf uur aan.
We zijn er! (Foto op een later moment gemaakt, te zien is de zij-ingang vlakbij onze stacaravan, niet de hoofdingang)
De incheck verloopt vlot en daarna moeten we een plekje voor de auto zoeken, aangezien de camping helemaal autovrij is. De parkeerplaatsen staan niet heel duidelijk aangegeven, net als waar je je op de camping bevindt, dus uiteindelijk parkeren we maar en kijken we bij welke stacaravan we zijn. Dichterbij parkeren kan niet, dus sjouwen we de vierhonderd meter grotendeels heuvelop met de bagage naar onze stacaravan. Die ligt vlak naast het centrum van de camping, wat een voordeel is, maar natuurlijk ook een nadeel.
De linkerstacaravan die zichtbaar is, is degene waar wij verblijven: 286
Manlief offert zich op om de rest van de spullen te halen, terwijl ik vast begin met uitpakken en het eten warm maken. Zoonlief verkent ondertussen de stacaravan en loopt heerlijk in de weg. De keuken is namelijk erg smal, net als de ruimtes tussen de muur en het tweepersoonsbed. De caravan zelf is verder prima: een woonkamer met een tafel en vier stoelen eromheen, een klein bankje, schuifdeuren naar de twee slaapkamers en de losse badkamer en natuurlijk een terras met een tafel en vier plastic stoelen, twee ligbedden en nog twee grote stoelen om in te zitten. Er is geen televisie aanwezig, maar gelukkig wel airco!
De woonkamer met keuken met knuffelolifant van zoonlief op tafel (foto op de vertrekdag genomen)
De slaapkamer van ons zoontje
Onze slaapkamer met rechts nog een badkamertje met alleen een toilet en wasbak. De douche is in de losse badkamer.
Nadat we iets voor half zeven klaar zijn met eten, lopen we nog naar de rivier die naast de camping is. Om steentjes te gooien, moeten we terug naar de receptie, maar op zich is het best goed aan te lopen. Terug nemen we wel het gratis treintje dat er rijdt, waardoor we eigenlijk met een paar minuten terug in het centrum zijn.
Net als bij camping Sandaya steentjes gooien in de rivier!
Inmiddels is het ruimschoots bedtijd voor onze kleine uk. We laten hem nog even kennis maken met zijn slaapplek, daarna moet hij toch echt gaan slapen. Verbazingwekkend genoeg slaapt hij binnen een paar minuten. Ik loop nog een klein rondje door het centrum, zie de verschillende winkeltjes en restaurants en verkrijg een informatiefolder voor fietsverhuur.
De souvenirwinkel van de camping met rechts de fietsverhuur en het informatiepunt (foto op een andere dag genomen)
Dan loop ik
weer terug en zitten we nog een tijdje buiten, terwijl op het podium de
minidisco losgaat met muziek op volumestandje ‘Dit moet in Nederland te horen
zijn’. Een heerlijk rustige avond dus! ;)
Tot morgen!
Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten