Zaterdag 4 augustus 2018: Kelowna --> Vancouver
Vandaag rijden we de laatste
lange afstand in onze Dodge Charger. We gaan van Kelowna terug naar Vancouver,
de stad waar we een kleine drie weken geleden landden en waar onze reis begon.
We staan rond zeven uur op,
douchen en kleden ons aan en ontbijten op de kamer. Daarna pakken we de koffers
in, die we niet heel gemakkelijk in de auto kunnen krijgen: de parkeerplaats
staat zo vol met iedereen dicht op elkaar geparkeerd dat ik de auto voor de
ingang moet neerzetten om hem in te kunnen laden. Als dat gelukt is, checken we
uit. We moeten vervolgens nog even omlopen aangezien de schuifdeur naar buiten
niet werkt, maar dan kunnen we eindelijk op weg naar Vancouver.
Via een weg vol met
verkeerslichten verlaten we Kelowna. We rijden een brug over, tanken nog even
en gaan dan verder richting de bergen. Het is een lange weg die hoog door de
bergen gaat zonder echte momenten dat er gedaald wordt. Pas als we in de buurt
van een stadje komen, loopt de weg ineens flink omlaag.
Onderaan de berg gaan we linksaf
om weer terug omhoog te gaan. Door de groene bergen, met hier en daar nog een
beetje sneeuw, vervolgen we onze weg. Bij een rest area stoppen we even voor
een chauffeurswissel. Mijn tijd achter het stuur in de Dodge zit er helaas op!
We rijden weer verder door
hetzelfde berglandschap en stoppen uiteindelijk bij Bridal Falls. Watervallen
zien we niet, we zien alleen maar heel veel auto’s die bij hetzelfde
tankstation stoppen, omdat dat het eerste tankstation in lange tijd is.
Als we weer verder gaan, laten
we de bergen wat meer achter ons. De weg wordt iets vlakker en de bergen gaan
meer naar de zijkant. Langzaam wordt het ook iets drukker op de weg, want we
komen in de buurt van Vancouver. Vanaf de stadsgrenzen wordt het echt heel erg
druk en moeten we meer en meer op het verkeer gaan letten.
Over een brug rijden we de
stad in. We volgen het navigatiesysteem richting Burnaby, een wijk in
Vancouver. Hier zit namelijk een winkelcentrum met een Build-a-bear winkel, een
winkel waar je zelf een knuffel kunt maken en er kleding voor kunt kopen. Het
winkelcentrum is dankzij de navigatie gemakkelijk te vinden. Parkeren is geen
probleem: er zit een gratis parkeergarage onder het winkelcentrum.
Over de brug Vancouver in (foto gemaakt met telefoon)
In het winkelcentrum gaan we
op zoek naar de Build-a-bear winkel. Het is een groot winkelcentrum, maar
gelukkig is er een folder met een plattegrondje. Als we richting de winkel
lopen, zien we op de verdieping onder ons een heleboel pandabeelden. Het
blijken panda’s te zijn van de kunsttentoonstelling ‘1600 Panda’s+’. Dit is een
rondreizende tentoonstelling die het beschermen van wildlife onder de aandacht
wil brengen. Al het geld van de tentoonstelling gaat naar het Wereldnatuurfonds
Canada.
1600 Panda's+
We lopen door en komen bij de
Build-a-bear winkel, waar we meteen een bijzonder gevoel krijgen. Het is een
heel erg gezellige winkel en hij doet ons denken aan de Build-a-bear winkel in
Belfast, waar we onze eerste knuffels Anakin en Chewbacca lieten maken. Hier
worden we allebei verliefd op een eland met rode esdoornbladeren op haar witte
gewei. Hoe kunnen we haar niet vullen en aankleden? We maken een echte Star
Wars Jedi van haar, maar kiezen ook nog een shirtje met ‘Canada’ erop als vrije
tijds kleding.
Onze nieuwste aanwinst als herinnering aan onze prachtige reis
Met Rey, zoals we de eland
genoemd hebben, verlaten we blij de winkel. We kijken nog even bij de Disney
Store, maar zien eigenlijk niets leuks in de drukke winkel. Bij Orange Julius
halen we nog een lekker drankje voor we teruggaan naar de auto. We gaan echter
nog niet naar het hotel, maar naar Lipont Place. Dit is een expositieruimte
waar nu een heel speciale tentoonstelling is, namelijk eentje over de Titanic.
Op het terrein bij het gebouw
parkeren we de auto. We lopen naar de ingang, waar we toegangskaartjes kopen
voor de tentoonstelling. De kaartjes zijn in de vorm van boarding passen met
namen van echte passagiers van het schip. Aan het einde van de tentoonstelling
kunnen we zien of we de reis overleefd hebben.
Nadat we voor een groen scherm
op de foto geweest zijn, mogen we naar binnen. Onze kaartjes worden
gecontroleerd door iemand die sprekend op de kapitein van de Titanic lijkt. Hij
vertelt ons dat we in de eerste ruimte foto’s mogen maken, maar daarna niet
meer.
In de eerste ruimte hangt een
grote foto van de Grand Staircase, de bekende trap van het schip. Ook hangen er
borden met informatie over bekende passagiers van het schip, zoals Isidor en
Isa Strauss en Margaret ‘Molly’ Brown.
Poseren bij de Grand Staircase
Het volgende gedeelte is een
bekend gedeelte voor ons: het gaat over de bouw van de Titanic. Hier hebben we
in Belfast al een heleboel over gezien en geleerd! Vervolgens gaan we door naar
het schip, waar we de eerste spullen zien die uit het schip zijn gehaald. De
hele tentoonstelling gaat over dingen die echt uit het schip komen. Het is maar
een kleine tentoonstelling, omdat er meerdere tentoonstellingen tegelijkertijd
zijn verspreid over de wereld. Alle spullen die uit het wrak gehaald zijn, zijn
verdeeld over de verschillende tentoonstellingen.
We bekijken vol aandacht en
bewondering alle dingen die opgedoken zijn. Het zijn heel verschillende
spullen: borden, flesjes, schaaltjes, bankbiljetten en zelfs kledingstukken.
Het is heel bizar om te bedenken dat deze spullen ooit van iemand geweest zijn
die er nu niet meer is. Bovendien is het heel bijzonder dat alles het water
overleefd heeft, zeker na zo veel jaar (de Titanic zonk in 1912, het wrak werd
pas in 1985 ontdekt).
Aan het einde van de
tentoonstelling kijken we op de lijst van passagiers of we het overleefd
hebben. Helaas blijkt dat de beide passagiers die wij voor moeten stellen de
ramp niet overleefd hebben. Een bewaker van de tentoonstelling, die begrijpt
waarom we teleurgesteld zijn, laat ons als troost een verborgen ruimte in het
nagebouwde model van het wrak zien. Door een opening kunnen we een auto zien,
die nog in het vrachtruim staat. De eigenaar ervan, zo vertelt ze, heeft in de
Verenigde Staten de White Star Line (de eigenaar van het schip) aangeklaagd
voor het verlies van zijn auto. Het is niet bekend of hij ooit geld heeft
gekregen.
We verlaten de tentoonstelling
en kijken nog even in het winkeltje. Ook zijn we benieuwd naar de foto’s die aan
het begin gemaakt zijn. Ze blijken echter niet gelukt, dus moeten we nog een
keer op de foto. Na gewacht te hebben tot ze klaar zijn, blijken ze niet heel
leuk, dus verlaten we de tentoonstelling zonder iets gekocht te hebben.
Nu is het echt tijd om naar
het hotel te gaan. We weten de weg, want we overnachten in hetzelfde hotel als
tijdens onze eerste nacht. Bij de receptie checken we in bij een vrouw die
duidelijk niet heel veel zin heeft om te werken. Ze wijst ons kamer 111 toe,
maar als we daar aankomen, stinkt de kamer zo dat we teruggaan naar de
receptie. Het lijkt namelijk alsof er gerookt is in de kamer en aangezien dit
zo’n beetje de grootste misdaad is die je in Amerikaanse en Canadese hotels
kunt begaan, hebben wij geen zin om hier in betrokken te raken. Gelukkig
krijgen we meteen een nieuwe kamer toegewezen en kunnen we de koffers naar
kamer 224 brengen.
Voordat we gaan eten, laden we
de auto helemaal uit en zetten we hem nog uitgebreid op de foto. Het is al een
klein beetje een emotioneel moment: de vakantie loopt nu echt ten einde. Om er
nog een leuke avond van te maken, gaan we uit eten bij een restaurant waar we
ook eerder zijn geweest: de Denny’s. Het is misschien niet het gezondste
restaurant, maar het is er wel gezellig en we kunnen er prima eten.
Nog een keertje poseren bij onze geweldige auto
Na een uitstekende maaltijd
gaan we terug naar het hotel. Hier bereiden we ons alvast voor op morgen: we
checken in, printen onze boarding passen bij de receptie en bekijken nog even
alle reistijden. We vliegen pas om kwart voor zes, dus we hebben nog best wel
wat tijd voor we naar het vliegveld moeten. Met behulp van Google weten we twee
leuke activiteiten voor morgen te vinden die niet heel ver weg zijn. Bovendien
kunnen we eerst lekker uitslapen, want we hoeven pas om elf uur uit te checken.
Tot morgen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten