Reisverslag zomer 2025: Italië - dag 1

Vrijdag 25 juli 2025
 
Voor het eerst sinds onze zoon van nu vier geboren is, gaan we deze zomervakantie naar een iets verdere bestemming: camping Hu Altomincio Village, een paar kilometer ten zuiden van het Gardameer in Italië. Om de rit te breken, hebben we onderweg één overnachting in Zuid-Duitsland.

We willen graag de files voor zijn, dus vertrekken we al rond vier uur ‘s nachts. Na een klein uur rijden komen we bij de Duitse grens. We moeten even langzamer rijden en er is maar één baan open, maar er is geen politiecontrole. Daarna is het soms lekker doorrijden, soms wat meer remmen. Regelmatig komen we werkzaamheden tegen waarbij je maar tachtig kilometer per uur mag en ondanks het vroege tijdstip, hebben we toch wat file rondom het Rührgebied.
 
Onderweg stoppen we diverse keren. De stop bij Sesselhausen is er één om over te slaan: je betaalt een euro per persoon voor de wc (ook voor jonge kinderen), er is geen verschoonplek voor baby’s, de koffiebar gaat pas om tien uur open, maar vooral het personeel is enorm onbeleefd. Een vrouw die na ons in de rij komt, vraagt beleefd of ze nu of na het plassen moet betalen, waarop haar toegesnauwd wordt: “Nu, nu!” Een ander persoon vraagt hoe laat de koffiebar open gaat, reageert met “Dan gaan we ergens anders koffie drinken” na het antwoord, waarop de reactie is: “Dat is niet mijn probleem!” Gezellig dus…
 
Ook bij een andere stop hebben we pech: er zou een speeltuintje zijn, zodat ons kleine energiebommetje even kan spelen, maar die is afgesloten wegens ‘technische redenen’ (wat voor technische redenen kunnen er bij een klein speeltuintje met een wipkip en een miniglijbaan zijn?). Gelukkig vinden we een andere stop die wel een speeltuin heeft.

Het is niet veel: een draaiding en een klimrekje met een glijbaan, maar er kan in ieder geval even gespeeld worden!

In de middag komen we nog meer files tegen door werkzaamheden en stuurt ons navigatiesysteem ons een stuk secundair, waar we gigantisch in de file komen door verkeerslichten. Uiteindelijk komen we weer op de snelweg, maar ook daar is nog een stuk file. Hierdoor zijn we pas om kwart over vier in Nesselwang, het dorpje waar we overnachten in Alpenhotel Martin. Het is een echt Alpendorpje met veel gebouwen in dezelfde bouwstijl (wij noemen het Oostenrijks) en met hekjes op de daken om lawines tegen te houden. Ons pension ligt aan een piepklein watertje, vlakbij de kerk.

Dankzij ons navigatiesysteem een stukje extra sightseeing...

Ons hotel in Nesselwang: Alpenhotel Martin

Uitzicht vanaf het balkon over het dorpje met het heerlijke weer dat we hadden...

 
Hoewel het pension een restaurant heeft, kiezen we toch voor een pizzeria, Il Borgo, omdat die meer vegetarische keuzes heeft. Het is een prima restaurant, netjes en de prijzen vallen ontzettend mee. Zeker gezien de grote pizza’s die we krijgen! Een aanrader dus, mocht je ooit in Nesselwang komen (al vermoed ik dat die kans bij veel van jullie klein zal zijn… 😉).

Links de pizzeria waar we gegeten hebben, op de achtergrond de Alpen en meer heerlijk weer...

Na het eten gaan we met een klein omweggetje terug naar het pension om vroeg te gaan slapen, aangezien we er een lange dag op hebben zitten. En we zijn er nog niet: morgen gaat de rit verder.

Nu goed slapen en dan morgen weer verder...

 
Tot morgen!