23 december 2015
Na al eerder diverse landen in
Europa bezocht te hebben, Noord-Amerika en Curaçao staat er deze keer een heel
andere bestemming op het programma: Gambia, een land in Afrika. We zijn
uiteraard goed voorbereid: alle vaccinaties hebben we gehaald en gisteren
hebben we onze eerste malariapil ingenomen. De reis kan beginnen!
’s Ochtends pakken we de
laatste spullen in, waarna we de koffers in de auto laden. Rond half twaalf
vertrekken we richting het vliegveld Schiphol Amsterdam. Het is redelijk rustig
op de weg, zodat we ruim op tijd aankomen.
Op het vliegveld checken we
eerst in bij de balie om onze koffers af te geven. Toen we afgelopen zomer naar
Curaçao vlogen, stond de rij voor de balie meters voor de ingang, maar nu is er
bijna niemand te zien. We vallen dan ook meteen op als we de rij in willen
lopen en worden nogal scherp aangesproken door een stewardess met: “Waar gaat u
heen?” Nadat we uitgelegd hebben dat we in willen checken, wijst ze ons een
andere rij die we moeten nemen om bij de balie te komen.
Als de koffers afgegeven zijn,
zoeken we een restaurantje om te lunchen. We worden snel geholpen en het eten
smaakt heerlijk. Het afrekenen is wat lastiger, omdat er een pinstoring blijkt
te zijn bij alle horecagelegenheden op Schiphol. We wachten en wachten, worden
al wat zenuwachtig vanwege het tijdstip, maar kunnen uiteindelijk dan toch
contant afrekenen.
Snel verlaten we het
restaurant en lopen we naar de handbagagecontrole. Dit gaat gelukkig vlot.
Zonder problemen kunnen we de vertrekhal inlopen. Nu is het nog even wachten
voor we aan boord kunnen. We kopen nog een flesje drinken voor aan boord (die
we vanwege de pinstoring ook contant moeten betalen) en gaan dan richting onze
gate.
Bij de gate blijkt nog een
vliegtuig van een Turkse vliegmaatschappij te staan. Deze had al weg moeten
zijn, maar er is blijkbaar wat vertraging. Terwijl we wachten, kijken we naar
de vele enorme KLM toestellen die bij de andere gates staan. Als ons vliegtuig
er eindelijk aan komt, schieten we bijna hardop in de lach: vergeleken bij die
reusachtige KLM vliegtuigen is onze Boeing 737 echt heel klein!
Onze kleine Boeing 737
De bedoeling was dat er rond
half drie begonnen zou worden met boarden, maar door de vertraging wordt dit
pas na drie uur. Eerst mogen natuurlijk de mensen met een zitplaats op de
achterste rijen, daarna zijn wij aan de beurt.
Ondanks de vertraging zit
iedereen op tijd om te vertrekken. We moeten echter opnieuw wachten, omdat het
op dit moment op de startbaan te druk is voor ons. Pas rond vijf voor vier zet
het vliegtuig zich in beweging (de geplande vertrektijd was iets over half
vier). We taxiën over Schiphol langs de D-pier naar de startbaan en mogen dan
als eerste vertrekken. We zijn eindelijk onderweg!
Klaar voor vertrek!
Via Rotterdam en Zeeland
vliegen we richting België en Frankrijk. De route gaat verder over Spanje,
langs Portugal en uiteindelijk naar Marokko. Nadat we de Westelijke Sahara
overgestoken zijn, komen we in de buurt van Dakar, de hoofdstad van Senegal,
waar we een tussenlanding hebben.
Het vliegtuig komt keurig op
tijd aan en is zelfs een halfuur te vroeg. Wij mogen aan boord blijven wachten,
terwijl de mensen met eindbestemming Dakar uitstappen en het vliegtuig
bijgetankt wordt. Daarna komen er nieuwe mensen aan boord: het vliegtuig gaat
namelijk na Gambia terug naar Amsterdam met een andere bemanning.
Uitzicht op Dakar vanuit de lucht
Rond kwart over tien
vertrekken we vanaf het vliegveld van Dakar naar Gambia. Het is een klein
halfuur vliegen naar Banjul, de internationale luchthaven van Gambia. De
landing hier is een stuk minder goed dan op Dakar: het is een flinke klap en
daarna is er zelfs nog iets wat lijkt op een klein sprongetje. Na flink geremd
te hebben, zijn we dan toch eindelijk veilig in Gambia!
We kunnen vlot van boord en
worden met een bus naar de aankomsthal gebracht. Bij binnenkomst wordt er met
een apparaatje met een rood lampje naar ons geschenen. Lang is ons onduidelijk
waarom, maar later horen we dat dit een controle voor Ebola is. Heb je koorts,
dan word je apart genomen.
Wij mogen gelukkig doorlopen
naar de paspoortcontrole. Daarna is het wachten op de koffers. Deze zijn er vrij
snel, zodat we door kunnen naar de echte aankomsthal. Na nog een controle zien
we onze reisleider, die ons vertelt dat we naar bus 2 mogen lopen.
Zodra we buiten zijn, merken
we het verschil in temperatuur. Het is hier een stuk beter dan in Nederland! Op
ons gemak lopen we naar bus 2, wat een klein busje blijkt te zijn. De koffers
worden op het dak van het busje gehesen door een man die via het raam omhoog
klimt. Hij verwacht daarvoor meteen een fooi, maar aangezien we nog geen
Gambiaans geld hebben, kunnen we hem alleen euromunten geven. Hier is hij niet
tevreden mee, want munten hebben voor de mensen hier geen enkele waarde.
Niet lang daarna vertrekt het
busje richting de hotels. De weg is op zich goed geasfalteerd en rijdt prima.
Langs de weg zien we veel zand en dorre struiken. Ook zien we autowrakken en
auto’s die zo onder het zand zitten dat je bijna niet meer ziet dat het een
auto is. Er zijn nog verrassend veel mensen op straat en ook kraampjes langs de
weg, waar onder andere grote watermeloenen verkocht worden, zijn nog bemand. We
zien zwerfhonden lopen, een paar grote, mooie huizen, maar ook veel vervallen
gebouwen.
Na een rit van ongeveer
twintig minuten zijn we bij het eerste hotel. Vervolgens is het nog een klein
kwartiertje naar hotel 2 en daarna zijn we bij ons hotel: het Baobab Holiday
Resort. Het is een klein hotel met zo’n veertig kamers in kleine gebouwtjes
rondom het zwembad. De receptie bevindt zich vooraan en is dag en nacht
geopend. We worden vlot geholpen en krijgen de sleutel van kamer 212. Nadat we
de airco gereserveerd hebben (die apart betaald moet worden), worden we naar
onze kamer gebracht. Het is geen grote kamer uiteraard, maar hij is netjes en
we hebben een eigen badkamer.
Als we een klein beetje
uitgepakt hebben en de klamboe opgehangen hebben, lopen we nog even naar het
restaurant van het hotel voor een drankje. We blijven niet lang zitten,
aangezien het inmiddels heel ver na middernacht is.
Nog één drankje bij het hotel en dan naar bed!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten