Reisverslag Gambia 2015: dag 8 + 9

30 december 2015 + 31 december 2015

Vandaag is alweer onze laatste dag in Gambia. We kunnen er nog wel lang van genieten: we vliegen vanavond pas om vijf voor middernacht terug naar Nederland.

Onze dag begint als altijd: nog voor zonsopgang worden we gewekt door de oproep van de moskee. We vallen gelukkig weer in slaap en staan een paar uur later op om voor de laatste keer in het hotel te ontbijten.

Na het ontbijt pakken we op ons gemak onze koffers in. Het plan is om vandaag gewoon lekker rustig aan te doen, omdat we uit ervaring weten dat een nachtvlucht altijd slopend is. We willen dus lekker aan het zwembad gaan liggen, alleen kunnen we onze handdoeken niet nat in de koffers mee naar Nederland nemen. Een beetje aarzelend vragen we bij de receptie of we misschien voor vandaag handdoeken zouden kunnen lenen. Het blijkt geen enkel probleem te zijn: nog geen vijf minuten later worden de handdoeken naar onze kamer gebracht.

Als we alles ingepakt hebben, zitten we nog even op het balkon bij onze kamer voor we uitchecken. De koffers kunnen we bij de receptie wegzetten en daarna staat er voor de komende uren alleen nog relaxen op het programma.

Nog 1 dagje heerlijk ontspannen...

We kiezen twee stoelen uit bij het zwembad en installeren ons. Het zonnen wisselen we af met even het water ingaan en praten met andere gasten van het hotel. Terwijl wij genieten, wordt er ondertussen ook gewoon gewerkt: een man is druk bezig met paaltjes van het balkon van een kamergebouwtje schilderen. Een bordje ‘Nat’ hoeft hij niet op te hangen, aangezien de verf zo droog is dankzij de hoge temperatuur.

Wij genieten, maar hier wordt gewerkt!

De dag gaat voor ons rustig voorbij. We zonnen, we zwemmen af en toe, we eten iets aan het zwembad en rusten vooral heerlijk uit. ’s Middags krijgen we nog wel bezoek van een man die probeert kaartjes te verkopen voor een concert om geld op te halen voor dove vrouwen. We horen zijn verhaal beleefd aan, maar melden dan dat we vanavond terug gaan naar Nederland, waarop hij doorgaat naar andere mensen.

Later die middag krijgen we opnieuw bezoek, deze keer van vier aapjes. Ze lopen bij het zwembad rond en zijn duidelijk nieuwsgierig, maar niet op een vervelende manier. Eentje ontdekt een plastic zakje, al heeft hij algauw door dat het niet zo heel interessant is.

Nieuwsgierig aapje met het plastic zakje

De aapjes trekken al snel veel bekijks. Het duurt dan ook niet lang voor er mensen komen met nootjes en fruit. De nootjes vinden ze prima, aan de sinaasappels moeten ze nog even wennen…

Die sinaasappel is toch niet alles...

Terwijl de drie vrouwtjes zich vermaken met rondlopen en eten, gaat het mannetje op zoek naar een leuk vriendinnetje. De vrouwtjes hebben echter weinig zin, waarop het mannetje het uiteindelijk maar opgeeft en zielig alleen gaat zitten bij het zwembad. Niet voor lang, overigens, na een paar minuten gaat hij alweer vrolijk achter de vrouwtjesapen aan!

Zielig alleen...

Inmiddels is het al laat in de middag. Tegen half zes verwisselen we onze zwemkleding voor onze reiskleding en wachten we tot we in het restaurant kunnen gaan eten. Om er zeker van te zijn dat we niet te lang op ons eten moeten wachten, melden we bij het bestellen dat we een vliegtuig moeten halen. Dit helpt: we krijgen al snel ons eten. Ook krijgen we nog een gratis voorgerechtje, omdat het hotel vijfentwintig jaar bestaat.

Na het eten blijven we nog even zitten om te genieten van de livemuziek, een band uit Nigeria deze keer. Erg lang kunnen we er helaas niet van genieten, omdat de bus er is om ons naar het vliegveld te brengen. Het is een grote bus deze keer, die al goed vol zit. We hoeven ook niet meer langs andere hotels om mensen op te halen, maar rijden rechtstreeks naar het vliegveld.

Onderweg legt onze reisleider uit hoe het werkt op het vliegveld: als we aankomen met de bus komen er meteen kruiers aan om de koffers op karretjes te leggen en ze naar binnen te brengen (tegen betaling uiteraard). Wil je dat niet, dan moet je zelf je koffers weer van het karretje afhalen. In de bus klinkt er onmiddellijk gemor over, want niemand vindt het fijn dat anderen er meteen met jouw spullen vandoor gaan.

Zodra de bus stopt, probeert iedereen er dan ook zo snel mogelijk uit te komen. Niemand maakt gebruik van de kruiers: iedereen neemt zelf zijn eigen koffer mee de hal in. Daar komen we middenin de chaos terecht. Sommige mensen moeten door een poortje, maar wij moeten een andere kant op, omdat wij met een vlucht meegaan. Er wordt geroepen, er staan vreemde rijen en er is veel onduidelijkheid.

Bij de eerste controle krijgen we een formule dat we in moeten vullen. Ook hier is er weer onduidelijkheid: een man van de controle schreeuwt dat we het formulier in moeten vullen voor we door mogen lopen, terwijl andere mensen weer roepen dat het later nog kan. Alles bij elkaar heerst er een erg chaotische en hectische sfeer die niet fijn aanvoelt.

Na veel gedoe zijn we eindelijk allebei door de eerste controle heen en kunnen we wachten bij de incheckbalie. Dit gaat gelukkig iets minder chaotisch. We mogen door naar de paspoort- en handbagagecontrole, die wel erg lang duurt. Het is ook erg warm op het vliegveld, wat weer bijdraagt aan de niet fijne sfeer. Meer mensen hebben hier last van, hoewel een klein jongetje op de schouder van zijn moeder in slaap valt. Iemand van de controle haalt hen samen naar voren, zodat ze niet zo lang in de rij hoeven te staan. Vader mag echter niet mee, waardoor ze alsnog moeten wachten.

Als we uiteindelijk door de paspoortcontrole zijn en onze handbagage (niet erg grondig) gecontroleerd is, hebben we nog een keer een paspoortcontrole voor we eindelijk in de vertrekhal staan. Meteen komt er iemand op ons af met een menukaart van de bar. We negeren haar en gaan zelf op zoek naar iets te drinken dat we in het vliegveld mee kunnen nemen. Ook kijken we nog even buiten, waar we ons vliegtuig aan zien komen.

Vervolgens is het binnen wachten, wachten en nog langer wachten. Pas om half twaalf worden er door iemand van de controle paaltjes neergezet die een gate voor moeten stellen. Opnieuw is er veel onduidelijkheid: is dit voor de vlucht naar Amsterdam of voor die naar Spanje, die ook om vijf voor middernacht vertrekt? Er komen ook nog eens mensen de hal in die uit ons vliegtuig komen en al in Dakar zijn opgestapt voor hun terugvlucht naar Amsterdam. Zij hebben een speciale boarding pass gekregen, omdat hun eigen boarding pass al in Dakar gecontroleerd is.

Na nog langer wachten begint het boarden dan uiteindelijk. Dit blijkt werkelijk fantastisch geregeld te zijn (= niet!)… Eerst mogen de passagiers met de speciale boarding pass door de gate. Ze moeten alleen wel door mensen van de controle gehaald worden, want het kan niet omgeroepen worden. Hierdoor ontstaat er weer veel chaos met geduw en getrek. Voor ons is het ook volstrekt onduidelijk waarom zij per se eerst moeten, want wij komen gewoon in dezelfde bus als zij om naar het vliegtuig gebracht te worden.

Ons vliegtuig voor de terugvlucht

Het boarden van het vliegtuig gaat gelukkig snel en niet al te veel later dan gepland vertrekken we. Hierbij wordt het vliegtuig geleid door een autootje met een zwaailicht, dat ons eerst naar het einde van de startbaan brengt. Daar moet het vliegtuig keren, terwijl het autootje er als een gek vandoor scheurt. De verlichting van Schiphol kennen ze hier duidelijk niet!

Het opstijgen gaat wel gewoon goed en al snel zitten we in het donker. We proberen wat te slapen, maar het is geen fijne vlucht met veel onrust in het vliegtuig. De turbulentie valt mee, al wordt het wel meer als we boven de Pyreneeën vliegen.

We vliegen over Frankrijk, waar de daling al ingezet wordt, en zien de lichtjes van Parijs. Bij de Frans/Belgische grens wordt de daling echt flink ingezet. Helaas zijn we er nog niet, wat we eigenlijk hopen, want we zijn deze vlucht meer dan zat. Het vliegtuig gaat nog een stuk over de Noordzee en vervolgens via Rotterdam richting Schiphol. Daar vliegen we eerst nog een paar rondjes voor we om kwart over zeven eindelijk landen.

Redelijk snel kunnen we het vliegtuig uit en naar de controle. Omdat het nog vroeg is, gaat dit vlot en hoeven we niet lang te wachten. Ook de koffers komen al vlug op de band. We halen ze eraf en lopen rustig naar de aankomsthal. Het is tijd om naar huis te gaan en bij te komen van deze alles behalve aan te raden nachtvlucht. De vakantie kunnen we echter wel aanraden, want terugkijkend kunnen we zeker zeggen dat we echt genoten hebben!