26 december 2015
Voor de mensen in Nederland is
het moeilijk voor te stellen, maar we worden om tien voor drie ’s nachts wakker
omdat het ontzettend warm is in de kamer. Gelukkig vallen we weer in slaap tot
we, zoals gewoonlijk, rond zonsopgang wakker worden gemaakt door de oproep van
de moskee.
Rond acht uur staan we op om
te douchen en vervolgens te ontbijten. Vandaag proberen we behalve de omelet
ook de pannenkoek, die prima smaakt. Ook horen we van een aantal andere
Nederlanders die in het hotel verblijven dat het sap met de vage kleur bij het
ontbijtbuffet van de baobab-boom komt. Toch durven we het nog niet uit te
proberen. Misschien een andere keer!
Na het ontbijt lopen we langs
de receptie om aan te geven dat we morgenochtend geen gebruik kunnen maken van
het ontbijtbuffet. We worden namelijk al om half zeven opgehaald voor onze
excursie naar Senegal en ontbijten in het hotel is pas mogelijk vanaf half
acht. Er wordt ons beloofd dat er morgenochtend twee ontbijtpakketjes klaar
zullen liggen.
Met het ontbijt voor morgen
geregeld lopen we door naar onze kamer om de spullen te pakken voor het strand.
We steken de weg voor het hotel over, lopen over het paadje vol met gebroken
tegels en staan dan weer lekker met onze voeten in het zand. We leggen opnieuw
eerst onze handdoeken neer voor we gaan kijken hoe de temperatuur van het water
is. Die is op zich prima, alleen is de stroming vandaag nog sterker dan
gisteren. Zelfs in het ondiepste water moeten we moeite doen om te blijven
staan als de golf terug gaat.
Vanwege de sterke stroming
zijn we niet veel in het water, maar rusten we lekker uit in het zonnetje op
onze handdoeken. Morgen zal een drukke en lange dag worden, waardoor we vandaag
niet te veel willen doen.
Heerlijk genieten op het strand!
Rond half één keren we terug
naar ons hotel om te lunchen. Terwijl we wachten, komt er ineens een klein fanfareorkest
voorbij, bestaande uit kinderen in uniform. Ze blijven voor het hotel staan om
te spelen. Een van de kinderen komt met een mandje en een briefje het terras
op. Wat er precies op het briefje staat, is lastig te lezen, maar waar het op
neer komt, is dat hij graag weer geld wil. Niemand op het terras geeft echter
iets, dus trekt het orkestje door naar het hotel aan de overkant.
Het fanfareorkest voor het hotel
Als we klaar zijn met lunchen,
installeren we ons bij het zwembad. Het water is nog steeds kouder dan dat van
de Atlantische Oceaan, maar gelukkig is er geen sterke stroming en kunnen we
even heerlijk afkoelen.
Heerlijk afkoelen in het zwembad
Aan het einde van de middag
gaan we naar de kamer om ons op te frissen voor het avondeten. Niets is
heerlijker dan een warme douche, vinden we, alleen… het water houdt ermee op!
Ook de kraan bij de wasbak weigert water te geven. Net als we twijfelen over
wel of niet naar de receptie gaan om het te melden, begint de douche weer. Voor
de zekerheid douchen we maar niet te lang meer!
Terwijl we onze spullen
pakken, horen we de moskee weer de gelovigen oproepen om te komen bidden. De
oproep is wat lastig te horen, omdat er aan de andere kant van de weg een
strandfeest begint met muziek die wij in onze kamer letterlijk mee kunnen
zingen.
We verlaten de kamer en
beginnen aan onze wandeling richting de Senegambia Strip, zoals de straat
officieel heet. Onderweg komen we langs het restaurant 2Rays, dat in het informatieboekje
van Gambia stond dat we bij aankomst ontvingen van de reisleiding. Een
vriendelijke man laat ons de uitgebreide menukaart zien en ook de kok komt
erbij. Omdat het menu ons wel aanspreekt, beloven we later terug te komen.
Langs de weg richting de Strip
We lopen door naar de Strip en
worden er vlakbij weer aangesproken door een man die we eerder gezien hebben.
Hij wil ons maar wat graag meenemen naar een markt in een zijstraatje, maar
hier hebben wij uiteraard geen zin in. Zo beleefd mogelijk proberen we van hem
af te komen en zodra dat gelukt is, steken we snel de weg over.
Aan de overkant van de weg
bevindt zich de markt, die we graag willen bekijken. Op het moment dat we de
markt opstappen, krijgen we er echter al spijt van: het is één en al
opdringerigheid. Iedereen wil handjes geven en ons mee nemen naar hun winkel.
Ze hebben zelfs het Nederlandse zinnetje “Kom kijken in mijn winkel!” geleerd.
Zo snel mogelijk verlaten we
de markt weer. In een rustige winkel doen we een paar boodschappen die we
morgen nodig zullen hebben en we kijken nog even in de souvenirwinkel ernaast.
Een echte souvenirwinkel vind ik het eigenlijk niet: er worden wel wat
ansichtkaarten en handdoeken met ‘Gambia’ erop verkocht, maar het grootste
gedeelte van de winkel wordt in beslag genomen door dure parfums en crèmes.
We lopen terug over de Strip,
pinnen nog even wat geld bij de bank en keren dan vervolgens terug naar het
2Rays restaurant. Het is er niet druk, dus de man die ons het menu had laten
zien, heeft genoeg tijd om een praatje met ons te komen maken. Hij vertelt
trots over zijn kinderen en laat foto’s van hen zien en hij vertelt ons over
zijn eigen familie. Ook blijkt hij een school opgericht te hebben voor
weeskinderen.
Bij restaurant 2Rays
Ondertussen wordt het eten
gebracht. Het smaakt werkelijk heerlijk en hoewel we het graag uitgeprobeerd
hadden, hebben we echt geen ruimte meer voor een toetje. We bedanken
vriendelijk en beloven erover na te denken nog eens terug te komen. Dan lopen
we haastig terug naar het hotel, want het begint al donker te worden.
Zoals elke avond nemen we nog
één drankje op het terras van het hotel. Terwijl we wachten op de live muziek,
valt ineens de stroom uit. Het is niet alleen de stroom van het hotel, maar ook
de straatlantaarns gaan uit en de muziek van het strandfeest is er ook mee
gestopt. Waarschijnlijk heeft het hotel een soort noodgenerator, want de
lampjes bij ons terras gaan vrij snel weer aan, terwijl de weg donker blijft.
Niet al te laat gaan we terug
naar de kamer. Morgen hebben we een lange dag, maar hopelijk ook een leuke dag:
we gaan naar Senegal naar het Fathala Wildpark om dieren te zien!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten