Vrijdag 22 juli 2016: Bryce Canyon --> Zion
Na al negen officiële
nationale parken bezocht te hebben, staat vandaag nummer 10 op het programma:
Zion National Park. De rit is slechts zo’n 90 mijl en de reistijd een kleine
twee uur.
Zoals gewoonlijk staan we
vroeg op en beginnen we de dag met douchen. Dit is meteen een moment van
opletten, want de doucheknop blijkt gespiegeld te zijn: als je de knop op ‘koud’
zet, krijg je gloeiend heet water en bij ‘warm’ komt er koud water uit de kraan…
Als we na wat gepuzzel toch
hebben kunnen douchen, kleden we ons aan en lopen we naar de winkel van Ruby’s
Inn om ontbijt te kopen. Dit blijkt ook even puzzelen, want $4,95 voor een
brood vinden we toch echt te duur!
Uiteindelijk weten we wat
betaalbare broodjes te vinden, die we bij de picknickbankjes van het hotel
opeten. Dan laden we de auto in en gaan we op weg naar Zion National Park!
Eerst moeten we Bryce Canyon nog uit, waarbij we langs het beroemde ‘zout- en
pepervaatje’ rijden.
Het 'zout- en pepervaatje'
Ook rijden we onder een boog
door die in een rots is ontstaan en waar nu een weg doorheen loopt.
Even bukken!
Via de 89 snelweg rijden we
richting Zion. Onderweg zien we heel veel groen, houten gebouwen en af en toe
een riviertje. Bij de ingang van Zion wordt het landschap weer roder: Zion
National Park staat namelijk bekend om zijn rode wegen. Deze zien we voor het
eerst bij het beroemde ‘schaakbord’: een rots waar door de wind lijnen op zijn
getekend. Hierdoor lijkt deze berg, genaamd Checkerboard Mesa, op een
schaakbord.
Checkerboard Mesa met de rode weg ervoor
We rijden over de Zion-Mount
Carmel Highway richting het Visitor Center. Onderweg moeten we door een tunnel
en over een weg met heel veel bochten (en met heel veel bedoel ik ook heel
veel!). Dan staan we in het dal en kunnen we op zoek naar een parkeerplaats
voor de auto.
Via het Visitor Center lopen
we naar het opstappunt van de bussen, want ook hier rijdt een gratis shuttlebus
door het park. Wij stappen uit bij de Court of the Patriarchs – drie grote
bergrotsen die vernoemd zijn naar bekende Amerikanen. Zo wordt de linkerberg
Abraham Peak genoemd, vernoemd naar oud-president Abraham Lincoln.
Court of the Patriarchs met links Abraham Peak
Vanaf de Court of the Patriarchs
nemen we de bus naar de Weeping Rock. Hier komen we eerst bij een riviertje,
waar je lekker kunt pootje baden. In verband met de warmte laten we een deel
van ons reisgezelschap hier achter en lopen we met z’n tweeën door naar de
Weeping Rock – de huilende rots.
Het meertje waar een deel van ons gezelschap wacht
De wandeling naar de Weeping
Rock is niet heel ver, maar gaat wel bergop en natuurlijk telt de hitte mee.
Een park ranger aan het begin van het pad controleert dan ook of je wel
voldoende water bij je hebt. Dit hebben we uiteraard, dus kunnen we doorlopen
en de huilende rots zien. Deze naam komt van het water dat van bovenaf langs de
rots omlaag druppelt. Boven de rots is namelijk een bijna afgesloten kloof met
stenen die het water dat erin valt niet absorberen. Dit water gaat vervolgens
omlaag langs Weeping Rock.
Weeping Rock - de huilende rots
Het is heel bijzonder om het
water langs de rots omlaag te zien druppelen. Dankzij het water is het hier ook
heerlijk koel, een verademing op zo’n warme dag als vandaag!
Een heel bijzonder gezicht!
Na heel wat foto’s lopen we
rustig terug naar beneden. Natuurlijk zoeken wij ook nog even verkoeling in het
beekje voor we verder gaan.
Het bewijs: met de voeten in het water!
We spreken af met de rest van
ons reisgezelschap dat we straks naar Zion Lodge zullen komen voor de lunch.
Eerst willen we graag de Temple of Sinawava nog zien, het laatste punt van de
busroute door Zion. Vlak voor de ‘tempel’ zien we nog twee ruziënde eekhoorns,
die zich niks aantrekken van het publiek om hen heen.
'Als ik nu achterlangs cirkel, dan kan ik misschien een verrassingsaanval doen...'
De Temple of Sinawava is
vernoemd naar een god van de Paiute Indianen, die vroeger in het gebied
woonden. Een grote bergtop moet de tempel voorstellen.
De Temple of Sinawava
Vlakbij de ‘tempel’ loopt de
rivier, waar met dit warme weer verschillende toeristen een duik in nemen. Het
lijkt ons ook heel verleidelijk, maar we weten dat er op ons gewacht wordt en
daarom houden we alleen even onze handen in het heerlijk koele water.
Een duik hierin zou heerlijk zijn...
Met de bus gaan we terug naar
Zion Lodge, waar we (in de drukte) iets eten. Dan nemen we de bus helemaal
terug naar de parkeerplaats en rijden we vanaf daar naar ons hotel. Dit blijkt
vlakbij te zijn: Majestic View Lodge kijkt zelfs nog uit op de bergen van Zion.
Het uitzicht bij het hotel
Omdat de temperatuur nog
steeds erg hoog is, brengen we snel de koffers naar de kamer en nemen we
vervolgens een duik in het zwembad. Terwijl we zwemmen, horen we diverse
sirenes en zien we brandweerauto’s voorbij rijden, maar we kunnen er niet
achter komen wat er aan de hand is.
We drogen na het zwemmen
lekker even op in de zon voor we gaan douchen. Dan lopen we naar de receptie om
te vragen of er een pinautomaat is in het hotel. Dit blijkt niet het geval te
zijn, maar in het dorpje tussen Zion National Park en het hotel is een bank.
Hoe we daar komen? Heel simpel: we nemen de gratis shuttlebus!
Met weer contant geld op zak
lopen we nog even naar de supermarkt om wat boodschappen te halen. Dan pakken
we de bus terug naar het hotel, omdat we eigenlijk daar willen eten (dat is het
makkelijkst). Als we de prijzen echter zien, keren we snel weer om, want die
zijn echt belachelijk hoog!
In verband met de bustijden
rijden we met de auto naar het dorpje. Na even gezocht te hebben en tien
minuten in de rij te hebben gestaan, krijgen we een tafel toegewezen in
restaurant Willie’s. Mij valt meteen de poster van de Country Bear Jamboree op,
een attractie in Disney World.
De poster van de Country Bear Jamboree
Het eten in het restaurant
smaakt prima, het water daarentegen niet – het is net alsof ze het zo uit het
zwembad gehaald hebben. Gelukkig zijn de andere drankjes wel prima.
Na het eten rijden we terug
naar het hotel, waar we lekker nog even op het balkon buiten zitten en genieten
van een prachtige zonsondergang. Ook waarderen we de rust nog even, want die
zal morgen afgelopen zijn: dan gaan we naar Las Vegas!
Nog één avondje rust en genieten van de natuur...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten