maandag 26 september 2016

Reisverslag Noord-Amerika 2016: dag 19

Donderdag 28 juli 2016: San Francisco

Vandaag is onze laatste rustdag: we blijven de hele dag in San Francisco. Uiteraard zal het geen echte ‘rust’-dag worden, want we willen de dag natuurlijk gebruiken om de stad te verkennen!

Als eerste hebben we het bezoek aan het gevangeniseiland Alcatraz op de planning staan. Dit betekent vroeg opstaan, snel douchen en aankleden en dan ontbijt halen. Het hotel heeft namelijk geen eigen restaurant, maar aan de overkant zit een broodjeszaak waar een aanbieding is voor een ontbijtbroodje met koffie erbij. Na twee bestellingen (van de in totaal vier) is de koffie echter op. We kunnen kiezen: of blijven wachten tot er een nieuwe pot is gezet of we mogen iets anders te drinken kiezen. Als ons verzekerd is dat het andere drankje niets aan de prijs van de aanbieding verandert, kiezen we voor sinaasappelsap en kunnen we vrij snel daarna ons ontbijt meenemen.

Op de kamer eten we ons ontbijt op, aangevuld met koffie uit de lobby van het hotel. Dan pakken we onze spullen en gaan we op weg! Het eerste stuk leggen we lopend af: we lopen naar de bushalte voor de ‘streetcar’ naar Fisherman’s Wharf. Dit vervoersmiddel is net weer iets anders dan de cable car en de gewone bus, het lijkt meer op een soort tram. De inrichting is echter simpel met houten banken, waardoor het iets speciaals heeft.

De streetcar brengt ons probleemloos naar Fisherman’s Wharf. Daar stappen we vlakbij Pier 33 uit voor de boot naar Alcatraz. We zijn er ruim op tijd, dus we kunnen lekker nog even in het zonnetje zitten voor we in de rij mogen gaan staan om aan boord te gaan. Een kaartje halen hoeven we niet: we hebben ruim van tevoren gereserveerd, iets dat echt wel nodig is aangezien Alcatraz een populaire bezienswaardigheid is.

Onze vertrektijd is tien uur, wat betekent dat we twintig minuten daarvoor in de rij mogen gaan staan. We mogen ook allemaal een gratis boekje pakken met wat basisinformatie over het eiland en de gevangenis.

Iets voor tienen gaan we aan boord. Op de boot mogen we zitten waar we willen: binnen (met dichte ramen) of op een iets hogere verdieping, waar het open is. We kiezen voor een plaats boven, zodat we nog even een mooi uitzicht op de stad hebben.

Uitzicht vanaf de boot op de stad

Na een kleine tien minuten zijn we al in de buurt van Alcatraz. Er wordt ons verteld dat we eerst verplicht zijn te luisteren naar de park ranger op het eiland en daarna kunnen we zelf Alcatraz gaan verkennen.

We komen in de buurt...

We wachten rustig tot we van boord mogen en bekijken alvast van afstand de verschillende onderdelen van het eiland: de gevangenis, de watertoren en de vuurtoren.

Alcatraz eiland

Wanneer we uiteindelijk van boord mogen, voegen we ons bij de groep die bij de park ranger staat te wachten. De man vertelt ons dat Alcatraz ook een nationaal park is en dus beschermd gebied. Om het zo te houden, wordt ons gevraagd of we ons aan de regels willen houden en er wordt verteld dat we voor één dollar een informatieboekje kunnen kopen. De dollar wordt uiteraard gebruikt voor het onderhouden van het eiland.

Welkom op Alcatraz!

Nadat we het boekje aangeschaft hebben, beginnen we aan onze tocht over het eiland. We lopen de steile helling op richting de Guard Tower, de wachterstoren waarvandaan de gevangenen in de gaten werden gehouden. Onderweg zien we veel vogels, want Alcatraz is altijd al een eiland geweest waar duizenden vogels verblijven.

Alcatraz is altijd een vogeleiland geweest

Vanaf de Guard Tower lopen we richting het voormalige verblijf van de bewakers. Tijdens de bezetting van de Indianen, niet lang nadat Alcatraz gesloten was, is er echter brand gesticht in het gebouw, waardoor er weinig van over is.

Het bewakersverblijf

We lopen door langs het schoolgebouw (er woonden ook families van bewakers op het eiland, waaronder kinderen) en komen in de buurt van de watertoren. Ook hier zijn sporen te zien van de bezetting: er is tekst op geschreven over vrijheid voor Indianen.

De beschreven watertoren

Langs de kapel en het mortuarium komen we uiteindelijk bij het cellencomplex. We komen binnen bij de doucheruimte, waar de gevangenen vroeger ook binnen kwamen. Hier moesten ze verplicht douchen en daarna twee keer per week. Voor de veiligheid van de gevangenen waren er geen douchehokjes, zodat de bewakers hen goed in de gaten konden houden.

De doucheruimte

Na het douchen kregen de gevangenen hun kleren, beddengoed en handdoek. Ook ontvingen ze scheerspulletjes en schoenen.

Gevangeniskleding

Aan het einde van de doucheruimte krijgen we een koptelefoon met een audio tour. Deze is in te stellen in verschillende talen, waaronder Nederlands. Met de koptelefoon op lopen we de trap op en dan staan we echt bij de cellen.

Het cellencomplex is verdeeld in vier rijen: A-blok, B-blok, C-blok en D-blok. Het B-blok heeft als bijnaam Broadway gekregen, het C- en D-blok werd ook wel ‘Ceedee’ genoemd, op dezelfde manier uitgesproken als het Engelse ‘seedy’, dat iets betekent als ‘vuil’ en ‘verlopen’. Hier zaten de ergste criminelen opgesloten. Ook had het D-blok de isoleercellen.

Het D-blok met rechts achterin de isoleercellen

Tegenover de isoleercellen hangt een bord met foto’s van bekende gevangenen als Al Capone en ‘The Birdman’. Bijna allemaal zijn ze overgeplaatst uit de gevangenis Leavenworth, wat al een strenge en zware gevangenis was. Alcatraz was ook echt bedoeld als de zwaarste gevangenis van allemaal. Er werd vaak over gezegd: “Overtreed je de regels, dan ga je naar de gevangenis. Overtreed je de gevangenisregels, dan ga je naar Alcatraz.”

Bekende gevangenen

Alcatraz had dan ook niet voor niets de isoleercellen. Hield je je niet aan de regels, dan werd je daar naartoe gestuurd. Een verblijf erin varieerde van enkele dagen tot maximaal negentien dagen. Na die negentien dagen mocht de gevangene er even uit om te eten en zijn tanden te poetsen. Gedroeg hij zich daarna nog niet, dan werd hij weer negentien dagen teruggestuurd. Dit bleek nooit nodig te zijn: de eerste negentien dagen waren genoeg.

Isoleercel

Vanaf de isoleercellen lopen we verder naar de ruimte die vroeger de bibliotheek was. Via het B-blok komen we bij een tussenstukje, waar nog dingen te zien zijn aan de opstand van 1946. Gevangenen probeerden toen op een gewelddadige manier te ontsnappen, wat uiteindelijk mislukte.

Herinneringen aan de opstand van 1946

We lopen door en komen bij de bezoekersruimte. Gevangenen mochten één keer per maand bezoek ontvangen. Al het bezoek werd natuurlijk streng gecontroleerd. Bezoekers en gevangenen werden altijd van elkaar gescheiden door een raam en gesprekken konden alleen gevoerd worden via een telefoon.

De bezoekersruimte

Na de bezoekersruimte komen we langs het kantoor van de bewakers. Daarnaast is de deur naar buiten, waardoor we even de frisse lucht in kunnen en de stad San Francisco in de verte kunnen zien liggen.

Uitzicht op de stad

De directeur van de gevangenis had zijn verblijf ook aan deze kant van het eiland. In totaal heeft Alcatraz vier directeuren gehad.

Het verblijf van de directeur

We gaan terug naar binnen, passeren nogmaals het kantoor en komen dan in een ruimte met meer informatie over de bewakers. Zo staat er bijvoorbeeld een pop gekleed in het officiële uniform. Naast deze ruimte is het kantoor van de directeur.

Terug in het cellencomplex krijgen we meer informatie over de ontsnappogingen die er zijn geweest. De beroemdste is natuurlijk die van Frank Lee Morris, die in 1962 samen met de broertjes Anglin van het eiland wist te ontsnappen. De bewakers wisten ze te misleiden door nephoofden in hun bed te leggen.

Frank Lee Morris wist in 1962 te ontsnappen

De laatste ruimte die we te zien krijgen, is de keuken. Hier krijgen we ook meer informatie over de sluiting van Alcatraz op 21 maart 1963. De laatste gevangenen werden toen overgebracht naar een andere gevangenis.

Via een trap komen we uiteindelijk weer op de benedenverdieping, waar we onze audiotour in kunnen leveren. We hebben dan nog de tijd om zelf rond te kijken op het eiland voor we met de boot teruggaan naar het vasteland. We komen aan op Fisherman’s Wharf, waar we even iets eten, voor we naar de bushalte lopen en richting de Golden Gate Bridge gaan.

Bij de Golden Gate Bridge bezoeken we eerst het parkje ernaast met een voorbeeld van de kabels. Een kabel bestaat uit een heleboel kleine kabeltjes erin. In totaal heeft de kabel een diameter van ruim negentig centimeter.

Een doorsnede van de kabel

Na de kabel gezien te hebben, willen we natuurlijk de Golden Gate Bridge zien. Dit is wat lastig, want hij ligt verborgen in de mist. Toch lopen we een stukje over de brug, gewoon om te kunnen zeggen dat we over de Golden Gate Bridge gelopen hebben.

De Golden Gate in de mist

Vanaf de Golden Gate Bridge nemen we de bus terug naar het centrum van de stad. We willen nog wel de beroemde Victoriaanse huizen zien, wat betekent dat we moeten overstappen. Aan de buschauffeur vragen we waar we moeten overstappen, waarop hij kortaf snauwt: ‘Fltn!’ Na even gepuzzeld te hebben, ontdekken we dat hij de halte Fulton bedoelt. Om het ons makkelijk te maken, snauwt hij bij de halte nog een paar keer ‘Fltn!’, zodat we weten dat we eruit moeten.

We stappen over op een andere bus en komen zo bij de halte voor de Victoriaanse huizen. Het is nog even een stukje lopen en een goed plaatsje zoeken (de heuvel ertegenover is grotendeels dicht voor onderhoud), maar dan kunnen we eindelijk de beroemde ‘Painted Ladies’ op de foto zetten.

De Painted Ladies

Met de bus keren we vervolgens terug naar Market Street. Daar eten we iets in het winkelcentrum voor we terug lopen naar het hotel en nog even rustig op de kamer zitten. We beseffen goed dat het aftellen nu begonnen is: nog twee reisdagen en dan is de vakantie voorbij. Gelukkig hebben we morgen eerst nog een mooie rit langs de kust voor we terug de drukte van Los Angeles in gaan.


Tot morgen!

Lees verder: Dag 20 (San Francisco --> San Simeon)



Geen opmerkingen:

Een reactie posten