Donderdag 28 juli 2016: San Francisco
Vandaag is onze laatste
rustdag: we blijven de hele dag in San Francisco. Uiteraard zal het geen echte
‘rust’-dag worden, want we willen de dag natuurlijk gebruiken om de stad te
verkennen!
Als eerste hebben we het
bezoek aan het gevangeniseiland Alcatraz op de planning staan. Dit betekent
vroeg opstaan, snel douchen en aankleden en dan ontbijt halen. Het hotel heeft
namelijk geen eigen restaurant, maar aan de overkant zit een broodjeszaak waar
een aanbieding is voor een ontbijtbroodje met koffie erbij. Na twee
bestellingen (van de in totaal vier) is de koffie echter op. We kunnen kiezen:
of blijven wachten tot er een nieuwe pot is gezet of we mogen iets anders te
drinken kiezen. Als ons verzekerd is dat het andere drankje niets aan de prijs
van de aanbieding verandert, kiezen we voor sinaasappelsap en kunnen we vrij
snel daarna ons ontbijt meenemen.
Op de kamer eten we ons
ontbijt op, aangevuld met koffie uit de lobby van het hotel. Dan pakken we onze
spullen en gaan we op weg! Het eerste stuk leggen we lopend af: we lopen naar
de bushalte voor de ‘streetcar’ naar Fisherman’s Wharf. Dit vervoersmiddel is
net weer iets anders dan de cable car en de gewone bus, het lijkt meer op een
soort tram. De inrichting is echter simpel met houten banken, waardoor het iets
speciaals heeft.
De streetcar brengt ons
probleemloos naar Fisherman’s Wharf. Daar stappen we vlakbij Pier 33 uit voor
de boot naar Alcatraz. We zijn er ruim op tijd, dus we kunnen lekker nog even
in het zonnetje zitten voor we in de rij mogen gaan staan om aan boord te gaan.
Een kaartje halen hoeven we niet: we hebben ruim van tevoren gereserveerd, iets
dat echt wel nodig is aangezien Alcatraz een populaire bezienswaardigheid is.
Onze vertrektijd is tien uur,
wat betekent dat we twintig minuten daarvoor in de rij mogen gaan staan. We
mogen ook allemaal een gratis boekje pakken met wat basisinformatie over het
eiland en de gevangenis.
Iets voor tienen gaan we aan
boord. Op de boot mogen we zitten waar we willen: binnen (met dichte ramen) of
op een iets hogere verdieping, waar het open is. We kiezen voor een plaats
boven, zodat we nog even een mooi uitzicht op de stad hebben.
Uitzicht vanaf de boot op de stad
Na een kleine tien minuten
zijn we al in de buurt van Alcatraz. Er wordt ons verteld dat we eerst
verplicht zijn te luisteren naar de park ranger op het eiland en daarna kunnen
we zelf Alcatraz gaan verkennen.
We komen in de buurt...
We wachten rustig tot we van
boord mogen en bekijken alvast van afstand de verschillende onderdelen van het
eiland: de gevangenis, de watertoren en de vuurtoren.
Alcatraz eiland
Wanneer we uiteindelijk van
boord mogen, voegen we ons bij de groep die bij de park ranger staat te
wachten. De man vertelt ons dat Alcatraz ook een nationaal park is en dus
beschermd gebied. Om het zo te houden, wordt ons gevraagd of we ons aan de
regels willen houden en er wordt verteld dat we voor één dollar een
informatieboekje kunnen kopen. De dollar wordt uiteraard gebruikt voor het
onderhouden van het eiland.
Welkom op Alcatraz!
Nadat we het boekje
aangeschaft hebben, beginnen we aan onze tocht over het eiland. We lopen de
steile helling op richting de Guard Tower, de wachterstoren waarvandaan de
gevangenen in de gaten werden gehouden. Onderweg zien we veel vogels, want
Alcatraz is altijd al een eiland geweest waar duizenden vogels verblijven.
Alcatraz is altijd een vogeleiland geweest
Vanaf de Guard Tower lopen we
richting het voormalige verblijf van de bewakers. Tijdens de bezetting van de
Indianen, niet lang nadat Alcatraz gesloten was, is er echter brand gesticht in
het gebouw, waardoor er weinig van over is.
Het bewakersverblijf
We lopen door langs het
schoolgebouw (er woonden ook families van bewakers op het eiland, waaronder
kinderen) en komen in de buurt van de watertoren. Ook hier zijn sporen te zien
van de bezetting: er is tekst op geschreven over vrijheid voor Indianen.
De beschreven watertoren
Langs de kapel en het
mortuarium komen we uiteindelijk bij het cellencomplex. We komen binnen bij de
doucheruimte, waar de gevangenen vroeger ook binnen kwamen. Hier moesten ze
verplicht douchen en daarna twee keer per week. Voor de veiligheid van de gevangenen
waren er geen douchehokjes, zodat de bewakers hen goed in de gaten konden
houden.
De doucheruimte
Na het douchen kregen de
gevangenen hun kleren, beddengoed en handdoek. Ook ontvingen ze
scheerspulletjes en schoenen.
Gevangeniskleding
Aan het einde van de
doucheruimte krijgen we een koptelefoon met een audio tour. Deze is in te
stellen in verschillende talen, waaronder Nederlands. Met de koptelefoon op
lopen we de trap op en dan staan we echt bij de cellen.
Het cellencomplex is verdeeld
in vier rijen: A-blok, B-blok, C-blok en D-blok. Het B-blok heeft als bijnaam
Broadway gekregen, het C- en D-blok werd ook wel ‘Ceedee’ genoemd, op dezelfde
manier uitgesproken als het Engelse ‘seedy’, dat iets betekent als ‘vuil’ en
‘verlopen’. Hier zaten de ergste criminelen opgesloten. Ook had het D-blok de
isoleercellen.
Het D-blok met rechts achterin de isoleercellen
Tegenover de isoleercellen
hangt een bord met foto’s van bekende gevangenen als Al Capone en ‘The
Birdman’. Bijna allemaal zijn ze overgeplaatst uit de gevangenis Leavenworth,
wat al een strenge en zware gevangenis was. Alcatraz was ook echt bedoeld als
de zwaarste gevangenis van allemaal. Er werd vaak over gezegd: “Overtreed je de
regels, dan ga je naar de gevangenis. Overtreed je de gevangenisregels, dan ga
je naar Alcatraz.”
Bekende gevangenen
Alcatraz had dan ook niet voor
niets de isoleercellen. Hield je je niet aan de regels, dan werd je daar
naartoe gestuurd. Een verblijf erin varieerde van enkele dagen tot maximaal
negentien dagen. Na die negentien dagen mocht de gevangene er even uit om te
eten en zijn tanden te poetsen. Gedroeg hij zich daarna nog niet, dan werd hij
weer negentien dagen teruggestuurd. Dit bleek nooit nodig te zijn: de eerste
negentien dagen waren genoeg.
Isoleercel
Vanaf de isoleercellen lopen
we verder naar de ruimte die vroeger de bibliotheek was. Via het B-blok komen
we bij een tussenstukje, waar nog dingen te zien zijn aan de opstand van 1946.
Gevangenen probeerden toen op een gewelddadige manier te ontsnappen, wat
uiteindelijk mislukte.
Herinneringen aan de opstand van 1946
We lopen door en komen bij de
bezoekersruimte. Gevangenen mochten één keer per maand bezoek ontvangen. Al het
bezoek werd natuurlijk streng gecontroleerd. Bezoekers en gevangenen werden
altijd van elkaar gescheiden door een raam en gesprekken konden alleen gevoerd
worden via een telefoon.
De bezoekersruimte
Na de bezoekersruimte komen we
langs het kantoor van de bewakers. Daarnaast is de deur naar buiten, waardoor
we even de frisse lucht in kunnen en de stad San Francisco in de verte kunnen
zien liggen.
Uitzicht op de stad
De directeur van de gevangenis
had zijn verblijf ook aan deze kant van het eiland. In totaal heeft Alcatraz
vier directeuren gehad.
Het verblijf van de directeur
We gaan terug naar binnen,
passeren nogmaals het kantoor en komen dan in een ruimte met meer informatie
over de bewakers. Zo staat er bijvoorbeeld een pop gekleed in het officiële
uniform. Naast deze ruimte is het kantoor van de directeur.
Terug in het cellencomplex
krijgen we meer informatie over de ontsnappogingen die er zijn geweest. De
beroemdste is natuurlijk die van Frank Lee Morris, die in 1962 samen met de
broertjes Anglin van het eiland wist te ontsnappen. De bewakers wisten ze te
misleiden door nephoofden in hun bed te leggen.
Frank Lee Morris wist in 1962 te ontsnappen
De laatste ruimte die we te
zien krijgen, is de keuken. Hier krijgen we ook meer informatie over de
sluiting van Alcatraz op 21 maart 1963. De laatste gevangenen werden toen
overgebracht naar een andere gevangenis.
Via een trap komen we
uiteindelijk weer op de benedenverdieping, waar we onze audiotour in kunnen
leveren. We hebben dan nog de tijd om zelf rond te kijken op het eiland voor we
met de boot teruggaan naar het vasteland. We komen aan op Fisherman’s Wharf,
waar we even iets eten, voor we naar de bushalte lopen en richting de Golden
Gate Bridge gaan.
Bij de Golden Gate Bridge
bezoeken we eerst het parkje ernaast met een voorbeeld van de kabels. Een kabel
bestaat uit een heleboel kleine kabeltjes erin. In totaal heeft de kabel een
diameter van ruim negentig centimeter.
Een doorsnede van de kabel
Na de kabel gezien te hebben,
willen we natuurlijk de Golden Gate Bridge zien. Dit is wat lastig, want hij
ligt verborgen in de mist. Toch lopen we een stukje over de brug, gewoon om te
kunnen zeggen dat we over de Golden Gate Bridge gelopen hebben.
De Golden Gate in de mist
Vanaf de Golden Gate Bridge
nemen we de bus terug naar het centrum van de stad. We willen nog wel de
beroemde Victoriaanse huizen zien, wat betekent dat we moeten overstappen. Aan
de buschauffeur vragen we waar we moeten overstappen, waarop hij kortaf snauwt:
‘Fltn!’ Na even gepuzzeld te hebben, ontdekken we dat hij de halte Fulton
bedoelt. Om het ons makkelijk te maken, snauwt hij bij de halte nog een paar
keer ‘Fltn!’, zodat we weten dat we eruit moeten.
We stappen over op een andere
bus en komen zo bij de halte voor de Victoriaanse huizen. Het is nog even een
stukje lopen en een goed plaatsje zoeken (de heuvel ertegenover is grotendeels
dicht voor onderhoud), maar dan kunnen we eindelijk de beroemde ‘Painted Ladies’
op de foto zetten.
De Painted Ladies
Met de bus keren we vervolgens
terug naar Market Street. Daar eten we iets in het winkelcentrum voor we terug
lopen naar het hotel en nog even rustig op de kamer zitten. We beseffen goed
dat het aftellen nu begonnen is: nog twee reisdagen en dan is de vakantie
voorbij. Gelukkig hebben we morgen eerst nog een mooie rit langs de kust voor
we terug de drukte van Los Angeles in gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten