Dinsdag 19 juli 2016: Moab
Vandaag hebben we geen
reisdag: we blijven in Moab. We zullen echter wel een stukje rijden, want we
willen een bezoek brengen aan Canyonlands.
Rond kwart voor vijf zijn we
vandaag al wakker, omdat het door de airco in de kamer erg koud aanvoelt
ineens. Nadat de airco uitgezet is, slapen we weer verder tot ongeveer zeven
uur. We nemen snel een douche en kleden ons aan en gaan dan rond half negen ontbijten.
Hierbij zijn we in één klap wakker: een kind aan een tafeltje naast ons begint
ineens zo hard te huilen dat het net lijkt alsof er een sirene afgaat!
Als we bijgekomen zijn en ons
ontbijt op hebben, halen we onze spullen op de kamer op en stappen we in de
auto. We rijden eerst even naar de supermarkt om wat broodjes te kopen die we
als lunch kunnen gebruiken. Op die manier kunnen we lang in Canyonlands
blijven, aangezien het park zelf geen restaurant heeft.
Dan gaan we echt op weg. De
ingang van het deel van Canyonlands dat wij willen bezoeken ligt op zo’n
veertig minuten rijden vanaf het hotel. Onderweg komen we langs de ingang van
Arches National Park, dat we morgen zullen bezoeken.
Na veertig minuten rijden, met
daarbij een stuk flink klimmen voor de auto, komen we bij de ingang van
Canyonlands. Uiteraard is onze eerste stop bij het Visitor Center, waarbij er
aan de overkant meteen een prachtig uitzicht is over Canyonlands.
Het eerste uitzicht op Canyonlands
Canyonlands is eigenlijk een
combinatie van verschillende parken. Sommige delen lijken op de Grand Canyon,
er is een boog te vinden net als in Arches en natuurlijk zijn er bijzondere
rotsen.
Een deel van het park doet denken aan de Grand Canyon
Bij het eerste uitkijkpunt
zien we ook gelijk wat dieren: een chipmunk (een kleine eekhoorn) en een
hagedisje.
Een chipmunk(je)
Een hagedis, één van de velen die we in het park zullen zien
We komen echter natuurlijk
voor de mooie landschappen, dus stappen we de auto weer in en rijden we naar
Mesa Arch. Dit is een rots die door de natuur in een boog veranderd is. Om de
boog te kunnen zien, moeten we nog wel een flink stuk lopen met klimmen en
dalen.
Mesa Arch (links) is nog even lopen...
Het uitzicht is het gelukkig
meer dan waard. Onder de boog door kunnen we Buck Canyon, één van de vele
canyons die samen Canyonlands vormen, prachtig zien.
Uitzicht op Buck Canyon onder de Arch door
Vanaf Mesa Arch lopen we terug
naar de auto. We rijden verder en maken de volgende stop bij Upheaval Dome. Dit
is een oude vulkaankrater, maar ook hiervoor moeten we een flink stuk lopen.
Omdat we erg benieuwd zijn, beginnen we dapper aan de wandeling bergop. De
afstand valt op zich mee, maar door het klimmen en de warmte is het een erg
zware wandeling.
Via allerlei rotsen kom je boven
Boven op de berg hebben we
echter een heel mooi uitzicht op de krater. Door de kleuren is dit ineens weer
heel anders dan de rest van het park.
Uitzicht op de krater
Net als we beginnen aan de
wandeling terug naar beneden, horen we in de verte gerommel van onweer. Zo snel
mogelijk lopen we door, want we zijn liever niet bovenop een berg tijdens
onweer! Gelukkig komen we veilig beneden, waar we andere mensen waarschuwen dat
er onweer aankomt.
Je ziet de bui al aankomen...
We stappen in de veilige auto
en rijden terug naar Green River Overlook. Hier zien we de rivier die door
Canyonlands loopt, maar ook kunnen we de onweersbui goed zien hangen boven de
canyon.
Green River Overlook met de rivier en het naderende onweer
Terwijl het in de verte al
begint te regenen, rijden wij door naar Orange Cliffs Overlook waar een
picknickplaats is. We besluiten straks terug te komen en daar onze broodjes op
te eten. Uiteraard maken we wel eerst wat foto’s van de oranje gekleurde
rotsen.
Orange Cliffs Overlook
Vanaf de Orange Cliffs rijden
we eerst een stukje door naar Grand View Point Overlook, waar we heel
bijzondere rotsen zien. Dit doet een klein beetje denken aan Bryce Canyon, een
park dat we ook nog gaan bezoeken.
Rotsen bij Grand View Point Overlook
We zijn nog foto’s aan het
maken als het begint te spetteren. Snel ruimen we de fototoestellen op en
haasten we ons terug naar de auto. Nu barst de bui echt goed los. In de
stromende regen rijden we terug naar het Visitor Center, waar we een sprintje
trekken naar het afdakje ervoor. Hier eten we onze broodjes maar op, want van
picknicken komt niks meer. In de verte zien we het regelmatig flitsen en aan de
donder te horen, slaat de bliksem een paar keer ergens in.
Als we de broodjes op hebben,
rennen we terug naar de auto en verlaten we Canyonlands. Onderweg wordt het
langzaamaan iets droger en tegen de tijd dat we beneden zijn, is het bijna helemaal
droog. We rijden via de 313 weg terug naar de 191 snelweg, waarbij we nog een
nagebouwd parkje met dinosauriërs zien.
Tegen de tijd dat we terug
zijn bij ons hotel in Moab, is de regen overgegaan in af en toe wat spetters.
Dit schrikt ons niet af: we gaan gewoon afkoelen in het zwembad. Hoe droger het
wordt, hoe meer mensen een duik durven te komen nemen. We praten nog even met
een echtpaar uit Kentucky, dat ons ervan probeert te overtuigen dat we echt een
keer naar hun staat moeten komen.
Na een lang en gezellig
gesprek frissen we ons op de kamer even op voor we naar het centrum lopen om te
eten. Voor de tweede keer kiezen we voor Zak’s, maar vanavond gaan we voor het
soep/salade/pizzabuffet in plaats van voor een maaltijd van de kaart. Ook dit
is meer dan prima!
We lopen terug naar het hotel,
waar we nog even buiten zitten op het balkon en ons inlezen op morgen. Dan
zullen we maar liefst twee parken bezoeken: Arches en Capitol Reef.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten